Od Kagetory: 2. Nowa sprzątaczka.

Miałam bardzo dobrą rozgrywkę, kiedy przerwał mi dzwonek do drzwi. ~Jeśli to nie koleś z darmową pizzą, to się wkurzę~ pomyślałem. Rzuciłem joystick na kanapę i poszedłem otworzyć. Przede mną  stał jakiś koleś... Przedstawił się i w ogóle. Obejrzałem go dokładnie. Nie, nie miał pizzy. 

Zamknąłem mu drzwi przed nosem i wróciłem do gry. Niestety facet nie dał się tak łatwo zbyć... Dzwonek dzwonił mi cały czas w uszach. Próbowałem go zignorować, ale się po prostu nie dało... a nic nie wskazywało na to, że nieznajomy miałby sobie pójść. Wściekły poszedłem znowu otworzyć drzwi. 

- Czego!? - Warknąłem na powitanie. Koleś wysłał mi taki wzrok jakby chciał mnie zabić. Zdziwiłem się z lekka... szczerze to wyglądał na taką ciotę... i no tego... Przecisnął się obok mnie i wlazł do mieszkania. - Hej! Hej! Czekaj! Kim ty jesteś! 

- Już mówiłem nazywam się Eizo Saito. - Odparł na pozór spokojnie.

- Aha... wiesz nic mi to nie mówi, więc wypad. - Powiedziałem z takim samym spokojem. Chłopak zamiast mnie posłuchać zaczął się rozbierać z kurtki i butów. Zignorował mnie zupełnie. Zaczął rozglądać się po mieszkaniu... najpierw posprzątał moje ubrania, potem pozmywał naczynia... W końcu przestałem się nim przejmować. Pewnie to jakaś kolejna sprzątaczka wynajęta przez mojego ojca. Staruszek musiał się czegoś nauczył bo tym razem przysłał faceta. Nie pytajcie co robiłem z tymi biednymi ślicznotkami... na końcu zawsze uciekały z krzykiem... zabawne. Wróciłem do gry. Znajomi nieźle się wkurzyli, że tak zniknąłem, bo przez to przegraliśmy, ale trudno... w końcu to tylko gra, nic więcej. Zaczęliśmy nową rozgrywkę. Szło nam całkiem dobrze, mieliśmy przewagę 10 ludzi dopóki... dopóki moja nowa sprzątaczka nie odłączyła mi kabla od Xbox'a.

- Ej! Co jest! - Krzyknąłem. Facet spojrzał na mnie i pomachał sobie kablem przed oczami.

- Od teraz nie ma grania. - Powiedział.

- A ty co moja niańka!? 

- Właściwie to tak... Twój ojciec mnie zatrudnił, żeby cię troszkę... hmmm... utemperował. - Spojrzałem na niego i wyciągnąłem z kieszeni telefon. Od razu zadzwoniłam do ojca. Oczywiście był to prawda... Stary pierdziel wymyślił sobie kolejną głupotę... Rozłączyłem się ze śmiechem. Ale będzie zabawa!

- No zobaczymy... - Wstałem i podszedłem do Sprzątaczki. Zbliżyłem się do niego na tyle bym mógł przyszpilić go do ściany. 

- Ciekawe jak szybko wymiękniesz... - Powiedziałem kładąc rękę na ścianie na wysokości jego bioder, jednocześnie uniemożliwiając mu ucieczkę. Facet stał niewzruszony ze wzrokiem wbitym w moje oczy. Podniósł rękę i dotknął moich włosów. 

- Nooo... farbować włosów też już nie będziesz. - Uhuhuhu... może być ciężko! Co oznacza większą satysfakcje jak w końcu się złamie... Postanowiłem wrzucić go od razu na głęboką wodę. Przybliżyłem się do niego jeszcze bardziej. Nasze twarze i ... usta, dzieliły centymetry. 

- Co ty robisz!? - Krzyknął Eizo. W jego oczach zobaczyłem zdziwienie z nutką przerażenia. Pięknie! Uśmiechnąłem się do niego. Już czułem no swoich wargach jego przyspieszony oddech. Właśnie wtedy ktoś zapukał do drzwi. Odwróciłem głowę w ich stronę.

- Braciszku!! Jesteś tam!! - Zapytał słodki głosik mojej idealnej siostrzyczki. Mógłbym ją zignorować, ale to była jedyna osoba w mojej rodzinie, która mnie nie, nienawidziła... ba!... nawet kochała! 

- Cholera... - Szepnąłem tylko i uwolniłem Chłopaka. Podszedłem do drzwi i je otworzyłem. Powitał mnie ciepły uśmiech Hime-chan. Dziewczyna od razu rzuciła mi się na szyję. Może i była młodsza, ale można powiedzieć, że to ona mnie niańczyła, zamiast ja jej... Od małego wiedziała co dobre, a co złe. 

- Dobra! Dobra! Wiem, że dawno się nie widzieliśmy, ale bez przesady. - Powiedziałem z uśmiechem. Siostra odkleiła się ode mnie i podała mi jakiś pakunek. 

- Co to? 

- Prezent z Brazylii, a no i mam jeszcze śniadanie! - Powiedziała pokazując mi drogi pakunek, który trzymała w ręku. Zaczęła iść w stronę kuchni. Zatrzymała się w połowie drogi i wskazała na faceta, który bez wzruszenia ścierał kurze z szafek.

- Kto to? - Spytała. W tym samym momencie podszedł do niej Eizo i się przedstawił... w dość dziwny sposób.

- Witaj. Jestem Eizo Saito... Będę się opiekował twoim braciszkiem - Powiedział i pocałował moją siostrę w rękę. Dziewczyna zachichotała i zarumieniła się. Wyrwałem jej dłoń z łapsk niańki.

- Nie całuj jej! Jeszcze się czymś zarazi biedna... - Eizo posłał mi kolejne mordercze spojrzenia, a ja pokazałem mu język. Poszedłem razem z Hime-chan do kuchni i patrzyłem jak przyrządza mi śniadanko. Dzisiaj były naleśniki brytyjskie z musem winogronowym. Pycha!! Oczywiście jak już chciałem zacząć jeść to ten knypek zabrał mi talerz z przed nosa a jego zawartość wyrzucił do śmieci...

- Co znowu!? - Spytałem żałośnie.